Dietetyczne aspekty choroby Leśniowskiego-Crohna – co jeść?

Czym jest choroba Leśniowskiego-Crohna?

Charakterystyka i objawy choroby Leśniowskiego-Crohna

O chorobie Leśniowskiego-Crohna słyszał już chyba każdy, kto choć raz zetknął się z problemami przewodu pokarmowego, ale ta przewlekła choroba zapalna atakująca głównie jelito, może skutecznie uprzykrzyć życie na co dzień. Choroba leśniowskiego-crohna, bo tak właśnie powinniśmy ją poprawnie nazywać, jest zaliczana do nieswoistych chorób zapalnych jelit. Mimo że na pierwszy rzut oka wydaje się chorobą rzadką, liczba diagnozowanych przypadków w Polsce systematycznie rośnie.

Z czym się to naprawdę wiąże? Otóż choroba leśniowskiego-crohna charakteryzuje się tym, że wzdłuż całego układu pokarmowego – od jamy ustnej aż po odbyt – pojawiają się odcinki zmian zapalnych. Najczęściej jednak występuje choroba w jelicie cienkim (szczególnie na jego końcowym odcinku) oraz w jelicie grubym. Oznacza to, że każdy fragment pokarmowy może zostać zaatakowany.

Pacjenci najczęściej zmagają się z objawami choroby takimi jak:

• nawracające bólami brzucha,
• przewlekła biegunka,
• niewyjaśniona gorączka,
• wymioty (zwłaszcza w okresach zaostrzeń),
• uczucie ciągłego zmęczenia i osłabienia.

Co ciekawe, u sporej części chorych występują też zmiany w obrębie jamy ustnej – na przykład bolesne owrzodzenia lub nadżerki, o których czasem w ogóle nie myślimy w kontekście problemów z jelitami. Oprócz tego przebieg choroby może być urozmaicony przez przetok czy ropień, które pojawiają się nie tylko w okolicy przewodu pokarmowego, ale również w innych tkankach.

Warto wspomnieć, że choroba leśniowskiego-crohna nazywana potocznie chorobą crohna, ma bardzo indywidualny charakter – u jednej osoby objawy mogą być ledwie zauważalne, u drugiej wywołują prawdziwą burzę w organizmie. Nikt nie da Ci gwarancji, jak to będzie u Ciebie. Zastanawiasz się, czy to ma sens? Objawy czasem są niepozorne – przemijające bóle brzucha lub okresowe zmęczenie, a jednak… To naprawdę działa jak cichy sabotażysta codziennego komfortu!

Przyczyny i czynniki ryzyka choroby Leśniowskiego-Crohna

A co, jeśli powiem Ci, że dokładna przyczyna choroby Leśniowskiego-Crohna jest nadal tajemnicą dla naukowców? Jasne, mamy swoje podejrzenia – nie bez powodu mówi się, że główne przyczyny choroby leśniowskiego-crohna upatruje się w złożonej mieszance genetyki, czynników środowiskowych oraz odpowiedzi immunologicznej organizmu, która z niewiadomego powodu zaczyna atakować własne tkanki.

Do najczęściej branych pod uwagę czynników ryzyka zalicza się:

• obciążenia genetyczne (jeśli w rodzinie ktoś choruje, ryzyko rośnie),
• czynniki środowiskowe, takie jak styl życia – zwłaszcza palenie papierosów,
• stosowanie niektórych leków oraz stres, który, jak wiadomo, potrafi namieszać w każdej chorobie,
• niektóre składowe diety, choć nadal nie potwierdzono jednoznacznie, czy to one wywołują chorobę,
• zmiany mikroflory jelitowej.

Skąd bierze się choroba leśniowskiego-crohna? Nie znamy jeszcze jednoznacznej odpowiedzi, ale coraz więcej mówi się o zaburzeniach układu pokarmowego i odpornościowego, które mogą prowadzić do powstawania zmian zapalnych, owrzodzenia, przetok czy ropni. W grę wchodzą też zmiany w jamie ustnej, a nawet w całej jamy brzusznej.

Wiesz już, że nie wszystko w tej chorobie jest oczywiste. Myślisz, że dzieci i młodzież chorują rzadziej? To nie do końca prawda – choroba leśniowskiego i crohna może pojawić się praktycznie w każdym wieku. Przebieg choroby zależy od wielu czynników i nierzadko przypomina rollercoaster: okresy remisji przeplatają się z ostrymi zaostrzeniami.

Choroba występuje zatem wtedy, gdy splot rozmaitych czynników spotka się w jednym organizmie – i to zazwyczaj zupełnie niespodziewanie. Warto to przemyśleć i zadbać o zdrowie na różnych poziomach!

Dieta w chorobie Leśniowskiego-Crohna

Jakie produkty spożywcze są zalecane?

Zmiana codziennych nawyków żywieniowych może naprawdę pomóc – wiem, bo miałem przyjemność rozmawiać z wieloma osobami, które walczą z chorobą Leśniowskiego-Crohna na co dzień. Wyobraź sobie, że odpowiednia dieta daje Ci szansę na poprawę komfortu życia, nawet wtedy, gdy przewód pokarmowy domaga się szczególnej troski. Ale co się właściwie powinno znaleźć na talerzu?

Każdy pacjent z chorobą Leśniowskiego-Crohna wymaga specyficznego podejścia do tego, jak się żywić i komponować posiłki. Przede wszystkim – im prościej, tym lepiej. Produkty, które rzadko trafiają na reklamowe banery, tutaj zyskują na wartości!

• produkty lekkostrawne, najlepiej gotowane, duszone lub pieczone bez panierowania i smażenia,
• pszenna mąka i jasne pieczywo, bo są mniej obciążające dla pokarmowego układu,
• delikatny ryż, kasza manna, a także ziemniaki, które stanowią doskonałą podstawę posiłków,
• mięso chude (drób bez skóry, indyk, królik), ryby gotowane, jajka na miękko,
• nabiał w umiarkowanych ilościach – jeśli dobrze go tolerujesz, najlepiej sięgnąć po produkty fermentowane jak kefir, jogurt naturalny,
• tłuszcze – najlepiej roślinne, jak oliwa z oliwek czy olej rzepakowy,
• warzywa i owoce podawane w formie gotowanej lub rozgotowanej, bez pestek i skórki.

To, co cieszy: dieta bogata w białko to podstawa, bo w trakcie choroby łatwo o niedobór tego składnika – a przecież on naprawia i regeneruje uszkodzone tkanki. Jeżeli masz wątpliwości, czy Twoja dieta eliminacyjna krok po kroku powinna wyglądać właśnie tak, zapytaj dietetyka – jem i wiem, jakie to ważne!

Dieta w chorobie Leśniowskiego-Crohna wymaga też zadbania o płyny. Regularne spożycie niegazowanej wody mineralnej lub naparów ziołowych pomoże nieco ułatwić życie żołądka. Co ciekawe, coraz więcej pacjentów odczuwa poprawę, gdy wykluczają z jadłospisu produkty wysoce przetworzone. Naturalność ma tu sens!

Ale czy każdy chory musi sobie odmawiać wszystkiego? Niekoniecznie. To przecież nie kara! Klucz tkwi w obserwacji własnego organizmu oraz delikatnym wprowadzaniu nowych pokarmów. Dieta przy chorobie Leśniowskiego-Crohna w okresie remisji może być ciut mniej restrykcyjna, jednak nadal warto trzymać się złotych zasad: lekkość, umiarkowanie, brak pośpiechu w jedzeniu.

Czego unikać w diecie przy chorobie Leśniowskiego-Crohna?

Zastanawiasz się, czy coś jest zdecydowanie „na nie”? Niestety, lista produktów, które mogą zaostrzyć objawy u chorego, bywa równie długa, co denerwująca. Ale coś za coś – zdrowie przewodu pokarmowego to najwyższy priorytet.

Co powinno wzbudzić podejrzenia? Wyraźnie odradza się:

• tłuste, smażone oraz wysoko przetworzone pokarmy (chipsy, fast foody, gotowe dania),
• surowe warzywa i owoce – ich błonnik pokarmowy oraz twarda struktura mogą bardzo nasilać dolegliwości,
• pieczywo razowe i pełnoziarniste, zwłaszcza w okresie zaostrzenia,
• rośliny strączkowe, kapusta, cebula, por – często powodują wzdęcia i bolesne gazy,
• przyprawy ostre, ketchup, majonez, ocet,
• alkohol i kawa, bo irytują już i tak wrażliwy przewód pokarmowy,
• słodycze, produkty o wysokim indeksie glikemicznym, słodzone napoje gazowane – mogą zwiększyć ryzyko nieprzyjemnych objawów.

Pamiętaj: w czasie zaostrzenia objawów (stan zapalny!) dieta powinna być jeszcze bardziej restrykcyjna. Jeśli czujesz się słabo, masz niedożywienie lub podejrzewasz niedobór witamin, nie zwlekaj. Konsultacja z lekarzem to absolutny must-have. Zaskoczyło mnie, jak proste to było do wprowadzenia: kiedy sam spróbowałem na prośbę bliskiej osoby wyeliminować surowe warzywa i owoce, od razu zauważyłem, że układ pokarmowy… odetchnął z ulgą!

A co z błonnikiem? Owszem, błonnik (zwłaszcza ten nierozpuszczalny, obecny w otrębach i pieczywie razowym) potrafi nasilić objawy, ale nie rezygnuj z każdego źródła. Błonnik pokarmowy pochodzący z gotowanych warzyw lub rozgotowanego ryżu jest lepiej tolerowany – w okresie remisji możesz spróbować je stopniowo dodawać.

Nikt nie mówi, że dieta to wyrok. To narzędzie, które pozwala się lepiej żywić, złagodzić codzienne dolegliwości i, co najważniejsze, nieco przejąć kontrolę nad chorobą Leśniowskiego-Crohna. To naprawdę działa!

Przykładowe jadłospisy dla osób z chorobą Leśniowskiego-Crohna

Nie da się ukryć: dobrze zbilansowana dieta potrafi zdziałać cuda, nawet gdy codzienność jest skomplikowana przez przewlekłe schorzenia pokarmowe. Jakie posiłki w chorobie Leśniowskiego-Crohna warto rozważyć? Sprawdźmy – bo tu potrzeby bywają bardzo indywidualne, ale są pewne ogólne zasady, które mogą pomóc i… naprawdę działają!

Propozycje śniadań i przekąsek

Zastanawiasz się, czy to ma sens, by w chorobie Leśniowskiego-Crohna zrezygnować z ulubionych smaków na śniadanie? Absolutnie nie! Chodzi raczej o właściwy dobór składników, łagodne przygotowanie i rozsądną ilość błonnika – bez przesady, zwłaszcza w okresach zaostrzeń. Jeśli szukasz inspiracji na bezpieczne, a zarazem pożywne poranki i drobne przekąski — oto kilka sprawdzonych propozycji:

• delikatna owsianka na wodzie lub mleku (np. bez laktozy), z gotowanym jabłkiem i szczyptą cynamonu,
• kanapka z pieczywo pszenne, chude wędliny drobiowe i plasterek ogórka bez skórki,
• jogurt naturalny z dodatkiem ugotowanego ryżu i odrobiną miodu,
• gotowane jajko podane z puree z ziemniaków oraz domowym musem z marchwi,
• banan (dojrzały!), jako szybka i łagodna przekąska.

Musisz pamiętać, że ilość błonnika w diecie przy chorobie Leśniowskiego-Crohna powinna być indywidualnie dostosowana do stanu zdrowia pacjenta oraz fazy choroby. Kiedy pojawiają się zaostrzenia, warto zminimalizować ilość surowego pokarmu i sięgać raczej po posiłki miękkie, gotowane lub duszone. Zaskoczyło mnie, jak proste to było – wystarczyło kilka drobnych zmian, a śniadanie nagle przestało być wyzwaniem!

Propozycje obiadów i kolacji

Dieta dla chorego na chorobę Leśniowskiego-Crohna nie musi być nudna ani monotonna. Ba, wprost przeciwnie! Kluczowa będzie tu technika przygotowania potraw (najlepiej gotować, dusić, piec w folii lub na parze), odpowiedni dobór źródeł białka (postaw na chude mięso i ryby), a także ostrożność przy warzywach i owocach – unikaj tych surowych i ciężkostrawnych. Co można w takim razie serwować na talerzach?

• gotowany ryż z piersią z kurczaka i musem z marchewki,
• delikatna zupa krem z ziemniaka, marchwi i dyni, podana z kleksem jogurtu naturalnego,
• pieczeń z indyka z gotowanym puree ziemniaczanym oraz buraczkami bez skórki,
• omlet z białek jaj z dodatkiem drobno posiekanego szczypiorku i ugotowanej cukinii,
• dorsz pieczony w folii z dodatkiem małej ilości oliwy oraz gotowaną fasolką szparagową (oczywiście bez skórki),
• na kolację: pieczywo tostowe lekkostrawne, pasta twarogowa z delikatnym szczypiorkiem, ogórek obrany ze skórki.

Czy taka dieta sprawi, że poczujesz się lepiej? A co, jeśli powiem Ci, że wielu chorych szybko zauważa poprawę samopoczucia po wprowadzeniu łagodnych, lekkostrawnych jadłospisów? To naprawdę działa!

Wybieraj pokarm, który jest najlepiej tolerowany przez Twój układ pokarmowy, nie bój się eksperymentów (oczywiście z głową) i pamiętaj, że najważniejsze jest indywidualne dopasowanie menu do tego, jak się czujesz. Znasz siebie najlepiej – nie bój się przedstawiać swoich potrzeb lekarzom i dietetykom. W końcu każdy pacjent i jego jadłospis to osobna historia, nawet jeśli wszyscy żywimy się podobnie.

Niech Twoje posiłki będą źródłem energii, a nie kłopotów. Warto to przemyśleć!

Suplementacja i leczenie dietetyczne w chorobie Leśniowskiego-Crohna

Czy suplementy mogą pomóc w łagodzeniu objawów?

Nie ma co ukrywać – choroba Leśniowskiego-Crohna potrafi nieźle dać w kość, szczególnie jeżeli chodzi o wchłanianie składników odżywczych. Przewlekłe stany zapalne czy uszkodzenia błony śluzowej jelita sprawiają, że organizm zwyczajnie nie jest w stanie dobrze wykorzystać tego, co dostarczamy z pożywieniem. To z kolei napędza powstawanie niedoborów pokarmowych, co przekłada się na pogorszenie samopoczucia, spadek energii i, niestety, często także na niedożywienie.

A co, jeśli powiem Ci, że odpowiednio dobrane suplementy naprawdę mogą poprawić jakość życia chorego? Oczywiście, nie ma cudownej tabletki na wszystko, ale tu nie chodzi o magię, tylko o solidne wsparcie – szczególnie wtedy, gdy dieta sama nie jest w stanie pokryć zwiększonego zapotrzebowania lub kiedy organizm nie potrafi ich prawidłowo wchłaniać. To naprawdę działa! Warto pomyśleć o wsparciu witaminami i minerałami, zwłaszcza podczas zaostrzeń, kiedy jadłospis bywa mocno ograniczony i ryzyko niedoboru wzrasta.

W przypadku zaawansowanych zmian w przewodzie pokarmowym włączane bywa nawet leczenie żywieniowe, czyli żywienie pozajelitowe lub dojelitowe. To już wyższa szkoła jazdy, ale czasem konieczna, by zatrzymać postęp choroby i chronić pacjenta przed powikłaniami.

Czujesz się przytłoczony? Nic dziwnego. Choroba leśniowskiego-crohna to skomplikowane wyzwanie, a leczenie dietetyczne i suplementacja są tak indywidualne, jak historia każdego pacjenta. Zastanawiasz się, czy to ma sens? Z perspektywy praktyka – jeżeli tylko lekarz zaleci, gra jest naprawdę warta świeczki.

Jakie suplementy są zalecane przy chorobie Leśniowskiego-Crohna?

Rozważając suplementy dla osób z chorobą Leśniowskiego-Crohna, należy najpierw wziąć pod lupę, czego najczęściej brakuje. Najczęstszy problem? Niedokrwistość wynikającą z niewystarczającej ilości żelaza oraz witaminy B12 – oba te składniki są narażone na niedobór, kiedy jelita nie pracują jak należy. Uwaga: skutkami braku B12 może być także pogorszenie koncentracji, pamięci i ogólnej energii życiowej!

Drugi „gorący temat” to witamina D. Jej niedobór jest powszechny nawet w zdrowej populacji, ale u chorych na Crohna ryzyko jest jeszcze większe, szczególnie, gdy rezygnuje się ze słońca lub ogranicza dietę. Często potrzebne jest także uzupełnienie kwasu foliowego – ma to kluczowe znaczenie zwłaszcza przy stosowaniu niektórych leków, które mogą wpływać na metabolizm tej witaminy.

Zdecydowanie nie można zapomnieć o białku. Dlaczego? Odpowiedź jest prosta – przebieg choroby leśniowskiego-crohna, zwłaszcza w fazie zaostrzeń, wymaga, by organizm miał solidną bazę do regeneracji. Jeśli zwykła dieta nie daje rady, warto rozważyć odżywki białkowe po konsultacji z dietetykiem lub lekarzem.

Część chorych decyduje się na probiotyki. To temat rzeka! Warto pamiętać, że nie każda bakteria z reklamy zrobi różnicę – liczy się skład i szczep. Nowoczesne badania wskazują jednak, że właściwie dobrane probiotyki w diecie mogą wspierać korzystnie florę jelitową oraz łagodzić część objawów ze strony przewodu pokarmowego.

Nie sposób nie wspomnieć o suplementacji wapniem przy długotrwałym stosowaniu sterydów oraz magnezu, szczególnie, kiedy pojawiają się biegunki.

Warto rozważyć następujące grupy suplementów i odżywek:

• preparaty żelaza, zwłaszcza w przypadku potwierdzonej niedokrwistości,
• witamina B12 i kwas foliowy, jeśli są niedobory,
• witamina D w okresach jej niedoboru lub ograniczonego nasłonecznienia,
• wapń i magnez, szczególnie przy stosowaniu sterydów lub intensywnych biegunkach,
• probiotyki pomagające poprawić kondycję przewodu pokarmowego,
• odżywki wysokobiałkowe (białko w proszku), jeśli istnieje ryzyko utraty masy ciała lub niedożywienia.

W wyjątkowych przypadkach – naprawdę ciężkich zaostrzeń lub powikłań – lekarz może zdecydować o czasowym zastosowaniu żywienia pozajelitowego, czyli dożylnego. Pozajelitowy sposób dostarczania składników odżywczych to już leczenie zarezerwowane dla tych najtrudniejszych etapów leczenia choroby.

Najważniejsza rada? Słuchaj swojego organizmu, monitoruj stan zdrowia i pracuj z lekarzem oraz dietetykiem. Suplementy są pomocne, ale tylko w dobrze przemyślanym leczeniu nie zastąpią pełnowartościowej diety i czujności na sygnały organizmu. Zaskoczyło mnie, jak proste to było – wystarczyło zacząć od regularnych badań i indywidualnego podejścia, by naprawdę zwiększyć komfort życia!

Życie z chorobą Leśniowskiego-Crohna – porady i zalecenia

Jak radzić sobie z objawami na co dzień?

Nie jest tajemnicą, że choroba Leśniowskiego-Crohna potrafi wywrócić codzienność do góry nogami. Objawy bywają nieprzewidywalne – jednego dnia czujesz się prawie zdrowy, a następnego walczysz z bólem brzucha, biegunką oraz osłabieniem. Jak sobie radzić z tak zmiennym problemem?

Przede wszystkim warto wsłuchiwać się w sygnały organizmu chorego na chorobę Leśniowskiego-Crohna. Zastanawiasz się, czy to ma sens? To naprawdę działa! Regularne rejestrowanie objawów – takich jak biegunka, gorączka, wymioty, bóle jamy ustnej czy pojawianie się przetok i ropni – pomaga szybciej reagować na pogorszenie stanu zdrowia. W okresach lepszego samopoczucia nie zapominaj o zaleceniach lekarza. Z kolei w fazie zaostrzenia choroby absolutnie nie bagatelizuj symptomów – potrafią nasilać stan zapalny i na dłuższą metę zaostrzyć przebieg schorzenia.

Opieka nad sobą to także odpowiednia dieta. Zaleca się dietę lekkostrawną, konsultowaną z dietetykiem klinicznym. Kluczowe jest eliminowanie produktów, które mogą powodować pogorszenie stanu żołądkowo-jelitowego, zwłaszcza w okresie zaostrzenia choroby. W praktyce należy:

• unikać surowych warzyw i owoców w okresie zaostrzeń,
• ograniczyć produkty bogate w błonnik i tłuszcze zwierzęce,
• stosować częste, ale małe posiłki.

Pamiętaj też, że regularna aktywność fizyczna, na miarę możliwości chorego, wspiera ogólną kondycję i mikrobiom jelitowy. O tym, jak nasz mikrobiom jelitowy wpływa na zdrowie, można by napisać niejedną książkę!

Jakie badania są zalecane dla osób z chorobą Leśniowskiego-Crohna?

Skuteczne kontrolowanie choroby Leśniowskiego-Crohna wymaga regularnych badań kontrolnych. Z jednej strony, chodzi o ocenę, czy nie pojawiły się nowe zmiany – przetok, ropień, czy inne powikłania, a z drugiej, o śledzenie czynników zapalnych i kondycji organizmu.

Typowe badania kontrolne w tej chorobie obejmują:

• podstawową morfologię krwi,
• markery stanu zapalnego (CRP, OB),
• ocenę czynności wątroby, nerek oraz poziom witamin i minerałów.

Nie zapominajmy także o diagnostyce przewodu pokarmowego. Kolonoskopia albo gastroskopia bywają przeprowadzane cyklicznie, zwłaszcza jeśli pojawiają się nowe, niepokojące objawy lub nawracają stany zapalne jamy ustnej. U pacjenta z chorobą Leśniowskiego-Crohna trzeba również dbać o profilaktyczne badania onkologiczne, bo okresy zaostrzeń mogą zwiększać ryzyko powikłań.

Sporym wyzwaniem jest dopasowanie harmonogramu badań do indywidualnego przebiegu choroby – ważna tu rola lekarza prowadzącego i stały kontakt z zespołem medycznym. I choć czasem może być tego naprawdę dużo na głowie, pamiętaj – inwestujesz w swój stan zdrowia!

Jak dbać o zdrowie psychiczne w chorobie Leśniowskiego-Crohna?

Nie da się ukryć, że przewlekła choroba, taka jak choroba Leśniowskiego-Crohna, mocno odbija się na sferze psychicznej. Częste wizyty lekarskie, oczekiwanie na wyniki czy obawy przed kolejnym zaostrzeniem – to może przytłaczać. A co, jeśli powiem Ci, że wsparcie psychiczne jest równie ważne jak farmakoterapia?

Warto otwarcie rozmawiać o uczuciach ze swoim lekarzem, rodziną lub grupą wsparcia. Dla wielu chorych rozmowa z psychologiem czy udział w terapii to przełomowy moment. Zaskoczyło mnie, jak proste to było, a jednak jak bardzo odciążyło psychicznie! Nie wahaj się prosić o pomoc – nie jesteś z tym sam.

Kilka podstawowych zasad dbania o psychikę:

• nie unikaj rozmów o swoich emocjach,
• ucz się technik relaksacyjnych,
• staraj się utrzymać kontakty ze znajomymi i rodziną.

Pamiętaj – przewlekła choroba nie oznacza końca aktywnego życia. Realizacja pasji, planowanie przyszłości i celebracja nawet małych sukcesów to niezwykle ważne elementy codzienności chorego. Bądź dla siebie wyrozumiały. I nie bój się sięgać po wsparcie – to może uratować nie tylko Twoje zdrowie psychiczne, ale i fizyczne!

Często zadawane pytania na temat diety w chorobie Leśniowskiego-Crohna

Czy istnieje dieta lecznicza dla osób z chorobą Leśniowskiego-Crohna?

Odpowiedź wydaje się prosta, ale… czy na pewno? Otóż do dziś nie powstał uniwersalny schemat diety, który skutecznie leczyłby chorobę Leśniowskiego-Crohna u każdego pacjenta. Natomiast dieta stanowi kluczowy czynnik wspomagający leczenie i codzienne funkcjonowanie. Choroba Leśniowskiego-Crohna, podobnie jak inne nieswoiste zapalenia jelit (w tym wrzodziejące zapalenie), wymaga specyficznego podejścia żywieniowego. To, co pomaga jednym pacjentom, innym może niestety zaszkodzić, dlatego „dieta lecznicza” jest tu kwestią indywidualną i powinna być dopasowana do:

• fazy choroby oraz jej aktywności,
• nasilenia choroby,
• miejsca występowania zmian zapalnych.

Dieta osoby zmagającej się z zaostrzeniem objawów będzie wyglądać zupełnie inaczej niż dieta w okresie remisji choroby. W praktyce — w fazie ostrej często zaleca się posiłki lekkostrawne, ubogie w błonnik pokarmowy, czasami nawet tymczasowe żywienie dojelitowe lub specjalistyczny żywieniowy preparat medyczny. Za to leśniowskiego-crohna w okresie remisji pozwala na znacznie szerszy dobór produktów, choć zawsze trzeba słuchać własnego organizmu. Zastanawiasz się, czy to wszystko działa? Nie raz widziałam, jak indywidualnie dopasowana dieta poprawia samopoczucie i ułatwia życie rodzinom pacjentów. To naprawdę działa!

Czy alkohol jest dozwolony przy chorobie Leśniowskiego-Crohna?

Mówiąc wprost: alkohol nie jest zalecany. Jeśli choroba Leśniowskiego-Crohna daje Ci się we znaki (szczególnie w okresach zaostrzeń), warto z niego całkiem zrezygnować. Alkohol to substancja, która może podrażniać przewód pokarmowy — zarówno żołądek, jak i jelito grube. Niestety, nawet niewielka ilość trunku jest w stanie zaostrzyć stan zapalny oraz obecne już objawy choroby. W dodatku może zaburzyć wchłanianie podstawowych składników odżywczych, czego na pewno osoby z chorobą chcą uniknąć. Choroby crohna i inne nieswoistych chorób zapalnych jelit często źle znoszą kontakt z alkoholem. W praktyce — lepszym wyborem będą napoje bezalkoholowe. Warto to przemyśleć, nawet gdy kusi świętowanie drobnych okazji.

Czy można jeść owoce i warzywa przy chorobie Leśniowskiego-Crohna?

To jedno z pytań, które pada najczęściej podczas rozmowy o diecie. Odpowiedź nie jest oczywista — wszystko zależy od indywidualnej tolerancji oraz fazy choroby. Owoce i warzywa są bogate w witaminy, minerały i błonnik pokarmowy, ale… w przypadku choroby Leśniowskiego-Crohna, który przebiega z uszkodzeniem ściany jelita i aktywnym stanem zapalnym, trzeba być bardzo ostrożnym. Zbyt duża ilość błonnika, zwłaszcza w fazie zaostrzenia lub przy zwężeniach, może prowadzić do niedrożności, bólu i innych problemów pokarmowych.

Ale uwaga! To nie znaczy, że chorzy na Leśniowskiego-Crohna powinni całkowicie z nich zrezygnować:

• w okresie remisji zaleca się wybieranie warzyw i owoców gotowanych, duszonych lub pieczonych,
• w fazie nasilonego stanu zapalnego — unikać surowych, twardych, ciężkostrawnych produktów oraz pestek i skórek,
• warto próbować pojedynczych warzyw i owoców, obserwując reakcję organizmu.

Dieta osób z chorobą Leśniowskiego-Crohna nie powinna być monotonna, ale zawsze musi opierać się na tolerancji i aktualnym stanie zdrowia pacjenta z chorobą. To mit, że osoby z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego, chorobą Leśniowskiego-Crohna lub innymi nieswoistymi chorobami zapalnymi jelit muszą z góry rezygnować z całych grup pokarmów. Każdy przypadek choroby leśniowskiego-crohna jest inny, dlatego warto stopniowo wprowadzać nowe produkty do diety — najlepiej w konsultacji z dietetykiem lub gastroenterologiem. I pamiętaj: jeśli czegoś Twój organizm nie toleruje, nie zmuszaj się na siłę. Zaskoczyło mnie, jak proste to było, gdy pacjenci odkładali obawy na bok i zaczynali słuchać siebie.